به گزارش سیمره نیوز،
سیمره خبر
در روزی که جهان از پیشگیری از خودکشی سخن می‌گوید، ایلام بار دیگر در صدر اخبار غیررسمی قرار دارد؛ استانی که خودکشی نه فقط یک معضل، که به تدریج در حال تبدیل‌شدن به یک «الگوی رفتاری» و حتی شبیه به هاری‌کاری ژاپنی است؛ جایی که مرگ داوطلبانه به عنوان یک راه «رهایی» و «قدرت» دیده می‌شود.
بحران پنهان با آمارهای نامرئی
گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد در شهرستان‌های دره‌شهر و آبدانان، هر ماه موارد زیادی خودکشی موفق و ناموفق ثبت می‌شود. با این حال، نبود شفافیت آماری باعث شده تصویر دقیقی از ابعاد فاجعه در دسترس نباشد.
مسئولان محلی اغلب از انتشار داده‌های واقعی سر باز می‌زنند و ترجیح می‌دهند بحران را در سکوت نگه دارند.
بودجه‌های بی‌ثمر و پروژه‌های کاغذی
با وجود هزینه‌های کلان اداری تحت عنوان «پیشگیری»، هیچ طرح جدی یا کارآمدی اجرا نشده است. برنامه‌ها اغلب به شکل نشست‌های تبلیغاتی و کارنامه‌سازی باقی مانده و اثر ملموسی بر کاهش آمار خودکشی نداشته‌اند.
نتیجه روشن است: مردم همچنان قربانی می‌شوند، در حالی که بودجه‌ها در بروکراسی گم می‌شوند.
افزایش سالانه، تغییر شکل روش‌ها
آمار غیررسمی نشان می‌دهد که میزان خودکشی در ایلام هر سال افزایش یافته است. تنها تفاوت، در تغییر نوع و شیوه‌های خودکشی است؛ تغییری که نشان‌دهنده عمق ریشه‌دار بحران و عادی‌شدن آن در ذهن جامعه است.
قربانیانی از هر نسل
این پدیده محدود به گروه خاصی نیست. از نوجوانان گرفته تا افراد مسن، همگی در معرض این تصمیم مرگبار قرار دارند. تحلیلگران اجتماعی هشدار می‌دهند که نبود امید اجتماعی و انسداد مسیرهای پیشرفت، نسل‌ها را به سوی این انتخاب سوق می‌دهد.
خودکشی؛ از تراژدی تا «هاری‌کاری مدرن»
نگران‌کننده‌ترین بخش ماجرا، تغییر نگاه اجتماعی است. در میان بخشی از جوانان ایلام، خودکشی به‌تدریج به نوعی «هاری‌کاری مدرن» بدل شده؛ مرگی که به‌جای ننگ، به چشم یک کنش «افتخارآمیز» دیده می‌شود. این تغییر فرهنگی می‌تواند ابعاد بحران را چند برابر کند، زیرا نه تنها افراد را از خودکشی بازنمی‌دارد، بلکه آن را به یک رفتار مشروع و حتی ارزشمند بدل می‌سازد.
هشدار آخر
ایلام امروز با بحرانی مواجه است که دیگر نمی‌توان آن را با آمارسازی یا جلسات کوتاه‌مدت پوشاند. اگر روند کنونی ادامه یابد، نه تنها تعداد قربانیان بیشتر خواهد شد، بلکه جامعه‌ای شکل خواهد گرفت که مرگ را به‌عنوان یک انتخاب مشروع جشن می‌گیرد.
سکوت در برابر این وضعیت، یعنی پذیرش یک فاجعه نسل‌سوز